Πάμε να καταλάβουμε τι ακριβώς είδαμε το βράδυ της Πέμπτης στα εξωτικά Γκραν Κανάρια. Ο Ολυμπιακός πήγε εκεί, με στόχο να κάνει μια νίκη που θα τον έβαζε με το ένα πόδι στα Playoffs. Είχε να αντιμετωπίσει μια ομάδα αποκλεισμένη από τη συνέχεια του θεσμού, που έπαιζε μόνο για το κίνητρο και την υστεροφημία της.
Η οποία ομάδα, όμως, είναι… 14η στο Ισπανικό πρωτάθλημα και έχει μπροστά της τα πιο κρίσιμα παιχνίδια για την σωτηρία της! Δηλαδή, από τη μια ο Ολυμπιακός που καιγόταν για το αποτέλεσμα και από την άλλη οι γηπεδούχοι που καίγονται για νίκες στην Ισπανία και όχι στην Ευρωλίγκα.
Μιλούσα με ένα φίλο μου τις προάλλες και συζητούσαμε για το συγκεκριμένο παιχνίδι. Λέγαμε πως ο Ολυμπιακός έχει το τελευταίο δίμηνο με το ζόρι 60-65 μέσο όρο στα εκτός έδρας παιχνίδια του και πως η Γκραν Κανάρια μέσα στο σπίτι της βάζει πολύ συχνά 90 πόντους. Γιατί ναι μεν έχει τη χειρότερη άμυνα στην Ευρωλίγκα, αλλά στην επίθεση παίζει σε τόσες πολλές κατοχές, τόσο run and gun παιχνίδι που και χωρίς τα σούπερ ποσοστά μπορεί άνετα να ξεπερνάει τους 80 πόντους και πολύ συχνά να πιάνει τους 90.
Τελικά το κίνητρο δεν διαδραμάτισε κανένα απολύτως ρόλο και είδαμε ένα σκορ προσαρμοσμένο στις επιθετικές επιδόσεις των δύο ομάδων εντός και εκτός αντίστοιχα! Οι γηπεδούχοι χαλαρά και ωραία 90 ποντάκια και ο Ολυμπιακός 67 με το ζόρι, απέναντι, επαναλαμβάνω στην χειρότερη άμυνα της Ευρωλίγκας!!!
Στο Blog μου μετά τη νίκη επί της Μπάγερν δεν εστίασα στις ανησυχίες μου ενόψει του αγώνα στο Λας Πάλμας και έκανα μόνο τη συγκεκριμένη αναφορά: “Εκεί που θα χρειαστεί όχι απλά να παίξει καλή άμυνα, αλλά και να ΣΚΟΡΑΡΕΙ περισσότερο από ότι συνηθίζει στα τελευταία παιχνίδια μακριά από τον Πειραιά. Γιατί, με τον run and gun τρόπο που παίζει η συγκεκριμένη ομάδα, κυρίως στο σπίτι της, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα η άμυνα να μην φτάσει, αν η επίθεση επιστρέψει σε επίπεδα 60 και 70 πόντων”…
Η ανησυχία έγινε… εφιάλτης!
Ο Ολυμπιακός ΚΑΤΟΡΘΩΣΕ να φάει όντως 90 πόντους και απέναντι σε μια κακή άμυνα να βάλει 67!! Και προσέξτε, αν δεν ήταν στους 30 πόντους σχεδόν η διαφορά στα τελευταία λεπτά, η ομάδα του Μπλατ ΔΕΝ θα έβαζε 21 πόντους στο τελευταίο δεκάλεπτο.
Στα πρώτα τρία, εξάλλου, οι κόκκινοι είχαν πετύχει με το ζόρι 16, 14 και 16 πόντους… Αν οι γηπεδούχοι δεν χαλάρωσαν στο τελευταίο τρίλεπτο, το λέω και δεν μπορώ να το πιστέψω ακόμα, ο Ολυμπιακός θα είχε βάλει πάλι ΚΑΤΩ από 60 πόντους.
Απίστευτο. Ο Ολυμπιακός του Μπλατ. Που θα άλλαζε φιλοσοφία και στιλ, θα μας χάριζε καλύτερο επιθετικό μπάσκετ και όπως είχε δηλώσει ο προπονητής της ομάδας μετά τον Φλεβάρη θα βλέπαμε τον πραγματικό Ολυμπιακό που έχει στο μυαλό του…
Αλλά χθες στη συνέντευξη τύπου, μας είπε πως θα ήθελε να δει πως θα ήταν άλλες ομάδες χωρίς τα δύο βασικά γκαρντ τους. Τον Σπανούλη, δηλαδή, που σε κρίσιμες κατοχές νίκης ο Μπλατ αρκετές φορές τον έχει αφήσει στο πάγκο και δίνει τη μπάλα και το σουτ στον Γκος (από που και ως που;) και στον Στρέλνιεκς.
Που κάνει μια μετριότατη σεζόν. Ο ίδιος ο Μπλατ έχει πάρα πολλά παράπονα από τον Λετονό που αν θέλουμε να τα λέμε όλα μετά την απόφασή του να συνεχίσει να παίζει τραυματίας στο τελευταίο παιχνίδι με την Λετονία για τα παράθυρα του Παγκοσμίου Κυπέλλου, με συνέπεια να τον χάσει η ομάδα από όλα τα κρίσιμα τελευταία ματς της κανονικής περιόδου, είναι ουσιαστικά τελειωμένος από την ομάδα.
Το συμβόλαιό του λήγει και δεν πρόκειται να γίνει πρόταση ανανέωσης. Ενας παίκτης που όταν υπέγραψε και αποκάλυψα την μεταγραφή έγραφα ότι ο κόσμος θα τον λατρέψει, αλλά ο χρόνος δυστυχώς με διέψευσε εμφατικά.
Δεν ξέρω αν υπάρχει τρόπος να γυρίσει η κατάσταση με τον Λετονό. Μόνο ένα σενάριο όταν επιστρέψει ο Ολυμπιακός να έχει ακόμα… αγωνιστικές υποχρεώσεις και να οργιάσει, φέρνοντας κάτι μεγάλο στους ερυθρόλευκους.
Τι λέμε, όμως, τώρα; Εκτός συγκλονιστικού απροόπτου ο Ολυμπιακός δεν θα διεκδικήσει καν το πρωτάθλημα φέτος και στην Ευρωλίγκα με τα χάλια που έχει ακόμα κι αν προκριθεί το να την κατακτήσει μοιάζει μάλλον τόσο πιθανό όσο με το να έρθουν ξένοι διαιτητές να σφυρίξουν φέτος στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Αρνούμαι, γιατί θα γίνω κακός
Τι ανάλυση να κάνω για αυτό το μπασκετικό αίσχος που παρακολουθήσαμε στα Γκραν Κανάρια; Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που μπορούν να αναλυθούν. Και να καταδείξουν την αγωνιστική γύμνια του Ολυμπιακού που χωρίς Σπανούλη και Στρέλνιεκς γίνεται ακόμα πιο άσχημη.
Την ανύπαρκτη πνευματική του προετοιμασία για ένα πολύ κρίσιμο αγώνα απέναντι σε μια μέτρια ομάδα χωρίς κίνητρο και την ΜΗΔΕΝΙΚΗ αντίδραση όταν στράβωσαν τα πράγματα, κάτι που φέτος είναι ο κανόνας και όχι εξαίρεση.
Η ομάδα που κάποια στιγμή δικαίως εθεωρείτο στην Ευρωλίγκα η πιο @@τατη στο να γυρίζει παιχνίδια, οι πιο σκληροί mother@@rs που μας έλεγαν οι συνάδελφοι στην Ισπανία το 2015 και δείτε που φτάσαμε.
Να κάνει πλάκα η Γκραν Κανάρια στον Ολυμπιακό από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό, η ομάδα που είναι 14η στην Ισπανία και πάει να σωθεί. Να βλέπεις την ομάδα που σε έκανε περήφανο να παίζει μπάσκετ επιπέδου Eurocup.
Λύπη, θλίψη, απογοήτευση. Η μόνη διαφορά είναι πως αυτή η εμφάνιση δεν προκαλεί μόνο οίκτο, προκαλεί και θυμό.
Λίγες σκέψεις, αρνούμαι να κάνω ανάλυση, θα γίνω δυσάρεστος.
* Η πνευματική προσέγγιση σε αυτό το ματς ήταν η πιο εύκολη σε τέτοιες περιπτώσεις. Δεν προσφέρεις… θάρρος στον χωριάτη να σου ανέβει στο κρεβάτι. Του δίνεις να καταλάβει ότι έχεις μεγαλύτερη ανάγκη τη νίκη, είσαι το αφεντικό και του στέλνεις μήνυμα από τα πρώτα λεπτά να ασχοληθεί με τον επόμενο αγώνα στην ACB, που είναι και κρίσιμος για να μην μπλέξει σοβαρά με το φάσμα του υποβιβασμού. Ο Ολυμπιακός μπήκε στο γήπεδο και έχανε 9-0 με συνοπτικές διαδικασίες…
* Με βάση τα χαρακτηριστικά του αντιπάλου ξέρεις ότι απλά πρέπει να παίξεις δυνατή άμυνα, να μην τον αφήσεις να τρέξει και να βρει ρυθμό, να σουτάρεις εσύ καλά και να πας τη μπάλα μέσα σε Μιλουτίνοφ και Πρίντεζη. Ωραία. Τι είδαμε; ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ αμυντικά ο Ολυμπιακός, έδωσε στην Γκραν Κανάρια ότι ακριβώς της αρέσει για να αισθανθεί άνετα, ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ από το τρίποντο, ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ στην περιφερειακή απειλή και σε ΟΛΕΣ τις εκφάνσεις της (δημιουργία ρηγμάτων, γρήγορη κυκλοφορία, καλό διάβασμα, καλές εκτελέσεις), ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ σε συνοχή, αυτοματισμούς, ψυχολογία, αυτοπεποίθηση.
* Μετά από ένα τραγικό πρώτο ημίχρονο (έτσι νομίζαμε οι δόλιοι επειδή δεν είχαμε δει ακόμα το δεύτερο) με 11/25 δίποντα, 1/10 τρίποντα και άκουσον, άκουσον +7 κατοχές, ο Ολυμπιακός έχανε 40-30!
* Και σκέφτεσαι.. Δεν μπορεί θα βελτιωθούν, θα σαλέψουν, θα παίξουν άμυνα, θα βάλουν κανένα σουτ, η διαφορά κινήτρου θα αλλάξει τα δεδομένα στην επανάληψη. Όσοι βλέπουν συχνά τα Γκραν Κανάρια ξέρουν πως σχεδόν πάντα τις πρώτες κατοχές του δευτέρου ημιχρόνου τις παίρνει ο Έρισκον, με τους υπόλοιπους να δουλεύουν σε σκριν και αποστάσεις για να βρει χώρους να εκτελεί ο Σουηδός. Βγαίνει ο Ολυμπιακός στο δεύτερο ημίχρονο με την πλάτη στο τοίχο. Έπρεπε να μασάει σίδερα. Τι έγινε; 4/4 τρίποντα ο Ερισκον, η διαφορά στους 20 (54-34) και αντίο ζωή!
* Ειλικρινά δεν θέλω να συνεχίσω. Υπάρχουν δεκάδες κατοχές και φάσεις που αν τις πάρουμε μια – μια θα συνειδητοποιήσουμε πόσο χαμηλά έπεσε μπασκετικά ο Ολυμπιακός αυτή τη βραδιά.
* Απλά θα πω ότι με βάση το συνδυασμό ποιότητας αντιπάλου, κινήτρου αντιπάλου, σημαντικότητας του αγώνα για Ολυμπιακό, νιώθω πως αυτή η εμφάνιση ήταν η πιο ντροπιαστική σε ΟΛΑ τα επίπεδα μπασκετικό και πνευματικό, από το 2012 και μετά που αυτή η ομάδα άλλαξε αύρα και ειδικό βάρος.
Και τώρα τι;
Ούτε σε διαδικασία να αναλύσω σενάρια για την πρόκριση θα μπω. Είναι λάθος και αποπροσανατολιστικό. Εντάξει, ο Ολυμπιακός έχει το χρέος να κάνει το 2/2 στο ΣΕΦ απέναντι στη Ζαλγκίρις που βρήκε τρόπο να έρθει στο ΣΕΦ με μαθηματικές ελπίδες για πρόκριση και μετά στην αυλαία με την Νταρουσάφακα. Πλέον, η τύχη του δεν εξαρτάται μόνο από τα δικά του χέρια.
Είδαμε, βέβαια, πόσο καλά τα πήγε η ομάδα όσο είχε τη τύχη στα χέρια της…
Κάποιοι θα πουν είναι ξεφτίλα να μην μπει στα Playoffs ο Ολυμπιακός. Κάποιοι άλλοι πως καλύτερα να μην προκριθεί, γιατί με αυτή τη κακοποίηση του μπάσκετ που βλέπουμε εδώ και καιρό με μικρές αναλαμπές, απέναντι σε οποιαδήποτε εκ των Φενέρ, ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ θα εκτεθεί ακόμα περισσότερο.
Σεβαστές όλες οι προσεγγίσεις. Η δικιά μου είναι λίγο διαφορετική και επιμένω σε αυτή εδώ και τουλάχιστον ένα μήνα.
Δεν με ενδιαφέρει. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις, δεν βλέπω πως αυτή η σεζόν θα τελειώσει και δεν θα είναι η τρίτη για τον Ολυμπιακό χωρίς κανένα τίτλο.
Θα κάθομαι να ασχολούμαι με το δέντρο, όταν το Δάσος “καίγεται” και σε πονάει η ψυχή σου να το βλέπεις; Θα κάτσω να κάνω φόκους στο δέντρο όταν βλέπω να γίνεται ένα δάσος καταπράσινο στάχτη και μπούρμπερη και την ίδια στιγμή δεν ξέρεις όχι αν υπάρχουν αεροπλάνα πυρόσβεσης, αλλά έστω 1-2 πυροσβεστικά οχήματα να περισώσουν ότι σώζεται για το μέλλον του;
Συγγνώμη αλλά δεν είμαι τόσο αφελής.
Ειλικρινά δεν μου καίγεται καρφάκι για φέτος έχω αδειάσει τελείως. Ετσι κι αλλιώς δεν αξίζει τίποτα μπασκετικά αυτός ο Ολυμπιακός.
Για να ξεκαθαρίσω ακόμα περισσότερο τη στάση μου, θα πω ότι αν γίνει ένα θαύμα που παραπέμπει σε ταινία του Hollywood και ο Ολυμπιακός από εδώ και πέρα μεταμορφωθεί από ασχημόπαπο σε κύκνο και πάρει την Ευρωλίγκα (λέμε τώρα), ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ από όσα θα γράψω παρακάτω δεν θα άλλαζα.
Το Δάσος κύριες και κύριοι είναι αποκλειστικά το μέλλον αυτής της ομάδας, η προοπτική της και το αν υπάρχει όραμα για τα επόμενα χρόνια.
Οι Αγγελόπουλοι όσο τα αποτελέσματα του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα τους έδιναν το δικαίωμα, μιλούσαν ξανά και ξανά για την πιο πετυχημένη ομάδα της Ευρωλίγκας την τελευταία δεκαετία.
Να δούμε λίγο το παρόν; Μετά το ματς με την Μπασκόνια που η ομάδα κέρδισε κατά λάθος η αν προτιμάτε με πολύ μεγάλη δόση τύχης, ο Ολυμπιακός έχει ρεκόρ 3-8 και παίζει το ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΜΠΑΣΚΕΤ στη διοργάνωση.
Την ίδια εποχή που έχει προκύψει το #mexritelous και υποτίθεται πως η ομάδα έπρεπε να δώσει έμφαση στην μοναδική διοργάνωση που της έχει απομείνει και την οποία σέβεται και θεωρεί αξιοκρατική.
Ποια είναι η προοπτική της ομάδας που παίζει αισχρό μπάσκετ στο δεύτερο γύρο;
Ελληνικός κορμός γερασμένος, αποκαμωμένος που αντί να δέχεται “ενέσεις ανανέωσης” χρόνο με το χρόνο αποδομείται, συρρικνώνεται και φτάσαμε στο σημείο ο Παναθηναϊκός που είχε τεράστιο πρόβλημα στο ζήτημα του κορμού, να το… γυρίσει μέσα σε 2-3 καλοκαίρια και να έχει αυτή τη στιγμή καλύτερη προοπτική από τον ελληνικό κορμό του Ολυμπιακού.
Ο καλύτερος, πιο ταλαντούχος και πιο εργατικός παίκτης αυτού του κορμού κάτω από τους Σπανούλη και Πρίντεζη χάθηκε το 2015.
Aφού προηγήθηκαν τεράστια λάθη στη διαχείριση της ανανέωσής του πριν το καλοκαίρι (με αυτή την απαράδεκτη πρόταση 1+1 σε Έλληνα παίκτη 25 ετών τότε που είχε πάρει δύο Ευρωλίγκες και ενώ ήδη είχαν ανανεώσει τους Μάντζαρη και Λοτζέσκι).
Αυτά συμβαίνουν όταν πέρα από όλα τα λάθη που έγιναν, στηρίζεις τόσο σοβαρές υποθέσεις πολλές φορές σε ένα άνθρωπο που δεν έχει σχέση με το μπάσκετ (αυτό δεν είναι κακό) και αυτό που κάνει είναι στην αρχή της διαπραγμάτευσης να σοκάρει την άλλη πλευρά με προτάσεις που αγγίζουν τα όρια του εξευτελισμού, ώστε όταν μετά προτείνει το κάτι… βελτιωμένο να φανεί πολύ καλύτερο από ότι στην πραγματικότητα είναι.
Ο Σλούκας χάθηκε, τεράστιο “έγκλημα”.
Ο Μήτογλου δεν έκανε, ο Θανάσης Αντετοκούμπο δεν έκανε, ο Παπαπέτρου έφυγε. Ακόμα και ο Τολιόπουλος έφυγε.
Ούτε καν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο που ήθελε σαν τρελός να έρθει στον Ολυμπιακό και θα μπορούσε να αποκτηθεί πανεύκολα είτε το 2011, είτε το 2012 δεν έκανε, όπως αποδείχτηκε. Είχε προταθεί στην ομάδα και δεν ασχολήθηκε κανείς μαζί του. Ζήτησε κάποια εποχή όχι μια αλλά περισσότερες φορές να έρθει στο ΣΕΦ να προπονηθεί απλά για να τον δουν. Χωρίς την παραμικρή δέσμευση. Ήθελε να τους δείξει τι αξίζει. Ο Ολυμπιακός το αρνήθηκε κι αυτό.
Οι αναφορές ότι η ΕΟΚ φταίει που δεν ήρθε ο Γιάννης στον Ολυμπιακό, δεν ευσταθούν. Είναι δικαιολογίες. Η ΕΟΚ και ο Βασιλακόπουλος τα τελευταία χρόνια ευθύνονται για πάρα πολλά. Όχι, όμως, για αυτό. Ο Γιάννης ήθελε να βρει καταφύγιο και μια επαγγελματική αρχή στην αγκαλιά του Ολυμπιακού και η ομάδα (ευτυχώς για τον ίδιο και την εξέλιξη της καριέρας του) του την έκλεισε ερμητικά.
Και ο Ποκουσέφσκι δεν έχει ελληνικό διαβατήριο, αλλά ο σύλλογος σωστά και μπράβο του τον έφερε εδώ στα 12-13 και φροντίζει τον μικρό και την οικογένειά του.
Για να φτάσουμε το “μοντέλο Σπανούλης – Πρίντεζης, στοιχήματα ξένοι γιατί όσοι παίζουν καλά θέλουν λεφτά και Άγιος ο Θεός” να έχει αυτή τη στιγμή ως ελληνικό κορμό για το άμεσο μέλλον τους: Παπανικολάου, Αγραβάνη, Βεζένκοφ, Μάντζαρη και Μπόγρη…
Καταλαβαίνετε που έχουμε φτάσει ΌΧΙ σε ότι αφορά την απόδοση της φετινής ομάδας, αλλά την προοπτική του μέλλοντος;
Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΠΕΝΔΥΣΗ και ο παίκτης που πραγματικά διαθέτει σπάνιο ταλέντο, ο Ποκουσέφσκι αφενός δεν μπορεί να παίξει ως Έλληνας αυτή τη στιγμή και αφετέρου είναι μαθηματικά βέβαιο πως όταν μεγαλώσει λίγο ακόμα και είναι έτοιμος να προσφέρει άμεσα, θα γίνει ντραφτ και θα φύγει για ΗΠΑ.
Το φοβερό είναι πως την ίδια στιγμή που ο ελληνικός κορμός μοιάζει χειρότερος από ποτέ την τελευταία δεκαετία σε παρόν και μέλλον ο Τίμα που είναι δανεικός στη Χίμκι, ο Λεντέι, αλλά και ο Γκος έχουν κλειστά συμβόλαια και για την επόμενη σεζόν!
“Θανατηφόρος συνδυασμός”…
Μια παράγραφος – περίληψη της δεκαετίας
Θα πω πως βλέπω εγώ αυτή την δεκαετία που ο Ολυμπιακός σύμφωνα με τους προέδρους του ήταν η πιο πετυχημένη ομάδα στην Ευρωλίγκα.
Στα δικά μου μάτια ήταν σίγουρα μια από τις πιο σημαντικές, που άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους.
Το 2011 και αφού είχε πρώτα βγει στη δημοσιότητα η ανακοίνωση αποχώρησης των Αγγελόπουλων, που τελικά αποφάσισαν να μείνουν με άξονες τον Ντούντα και τον Βασίλη και το μπάτζετ πολλά επίπεδα κάτω, δημιουργήθηκε από ανάγκη και συγκυρίες, αλλά και λόγω επενδύσεων με μικρούς Έλληνες τα προηγούμενα καλοκαίρια μια ομάδα με τρομερή χημεία.
Γεννήθηκε ένας θαυμάσιος ελληνικός κορμός, επιλέχθηκαν ξένοι που “κούμπωσαν” τέλεια με το αγωνιστικό πλάνο ΚΑΙ με τους χαρακτήρες των Ελλήνων.
Ήρθε η σεζόν που άλλαξε η ιστορία. Με Ντούντα. Ο Ολυμπιακός πολύ εύκολα και χωρίς δισταγμούς διαχειρίστηκε την διαπραγμάτευση ανανέωσης μαζί του με τέτοιο τρόπο που ουσιαστικά του έδειξε τη πόρτα της εξόδου. Ήρθε ο Μπαρτζώκας.
Κι άλλη Ευρωλίγκα!
Κάπου εκεί, πιστεύω πως οι ηγέτες της ομάδας πίστεψαν πως είναι άτρωτοι. Εκείνοι και το μοντέλο που δημιούργησαν.
Από τότε κάθε χρονιά το πλάνο είναι πάνω – κάτω ίδιο, πάντα οι ξένοι που έρχονται είναι με ελάχιστες εξαιρέσεις χειρότεροι από όσους φεύγουν και φυσικά ο χρόνος λειτουργεί κατά και όχι υπέρ της ομάδας.
Ο Σπανούλης, ο πιο χαρισματικός ηγέτης όλα τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη μεγάλωσε, το ίδιο και ο Πρίντεζης, ανανέωση του ελληνικού κορμού δεν έγινε ποτέ ουσιαστικά και με τους ξένους τα γνωστά. Κάθε πέρυσι και καλύτερα.
Εδώ, ο μοναδικός ξένος στην σύγχρονη ιστορία του Ολυμπιακού που έπαιζε με ψυχή Έλληνα και όπως έλεγαν όλοι στα αποδυτήρια είχε αφομοιωθεί πλήρως από τον ελληνικό κορμό, ο Κάιλ Χάινς, έφυγε… νύχτα.
Ο τύπος ενώ έπαιρνε 300 χιλιάδες δολάρια πρότεινε στην ομάδα το φθινόπωρο του 2012 να του ανανεώσουν το συμβόλαιο ζητώντας επέκταση για δύο χρόνια με 400+500 χιλιάδες δολάρια! Μπορούσε να πει ναι ο Ολυμπιακός και θα τον υπέγραφε επί τόπου για δύο χρόνια, με ένα ποσό που εκείνη την εποχή με βάση την ισοτιμία δολαρίου – Ευρώ ήταν κάτω από 300 χιλιάδες Ευρώ το χρόνο!
Αν θέλετε την άποψή μου, ο Χάινς με τα λεφτά που ζητούσε “έκλεβε τον εαυτό του”!
Και είπε όχι ο Ολυμπιακός!!!
Φθινόπωρο του 2012. Τώρα, το πως έμεινε συγκεντρωμένος και έκανε όσα έκανε την δεύτερη σεζόν του στο λιμάνι, μόνο ο ίδιος ξέρει.
Και πήγε 6-7 μήνες μετά, το καλοκαίρι μετά το τέλος της σεζόν και του backtoback και του έδωσε 2 εκατομμύρια για δύο χρόνια.
Είχε ήδη κλείσει στην ΤΣΣΚΑ, όπως αποδείχτηκε.
Αυτό το μοντέλο θα μπορούσε να είχε καταρρεύσει από το 2016. Όταν η ομάδα αποκλείστηκε από τα Playoffs της Ευρωλίγκας.
Εμφανίστηκε ο παλαβός με το 7 και πήρε ένα πρωτάθλημα (σχεδόν) μόνος του.
Η τρέλα του Σπανούλη κυρίως, το άγαλμα του οποίου ήδη έπρεπε να έχει ξεκινήσει να σμιλεύεται στον Πειραιά όσο ακόμα είναι ενεργός στη δράση, έδωσε παράταση “ζωής”.
22 Μάρτη 2019.
Και τώρα τι;
Στην Ευρωλίγκα ο Ολυμπιακός δεν θα μπορεί να διακριθεί αν δεν αυξήσει μπάτζετ και δεν αλλάξει μυαλά. Στο ελληνικό πρωτάθλημα αν δεν επέμβει η κυβέρνηση για λόγους πολιτικούς και ψηφοθηρίας, θα πέσει.
Στην Αδριατική, ΟΚ, μπορεί να πάει και να παίζει με δύο Έλληνες, 4 παίκτες από την πρώην Γιουγκοσλαβία και 8 Αμερικανούς από τους οποίους κάθε φορά θα μπορεί να χρησιμοποιεί τους 6.
Ποιο είναι το ΜΕΛΛΟΝ της ομάδας που αγαπάτε κύριοι;
Ποιο το όραμα;
Απαιτούνται απαντήσεις. Ξεκάθαρες.
Ο χρόνος είναι αμείλικτος. Και η αλήθεια όπως έχω ξαναγράψει είναι σαν την άνωση.
Όσο και να την… σπρώχνεις προς τα κάτω αργά ή γρήγορα θα ανέβει στην επιφάνεια.
Τίποτα δεν είναι ντροπή. Ούτε τα προβλήματα στην ρευστότητα, ούτε το να κλείσει ένας κύκλος και να να ανοίξει άλλος, ούτε καν να μάθουμε πως ο Ολυμπιακός πάει για ριζική ανανέωση και για 2-3 χρόνια θα χτίζει και ό,τι βγει χωρίς ψυχαναγκασμό για τίτλους.
Με τόσες χαρές που έχει δώσει αυτή η ομάδα τα τελευταία χρόνια, με τους Αγγελόπουλους στο τιμόνι, υπάρχει… καβάντζα και για άλλα χρόνια χωρίς κανένα τίτλο.
ΑΡΚΕΙ να υπάρχει ΟΡΑΜΑ και άμεση επικοινωνία και ξεκαθάρισμα πρώτα με τους εαυτούς τους και μετά με το κόσμο.
Για μένα όραμα σημαίνει νέο γήπεδο και νέα ομάδα χτισμένη σε σωστές βάσεις και με σωστή νοοτροπία.
Για εσάς;
Περιμένουμε. Αγωνιούμε.
